Horasan taşı, aslında doğal bir taş değil; kireç, tuğla tozu, kil, yumurta akı ve bazen saman gibi malzemelerin karıştırılmasıyla elde edilen geleneksel bir harçtır. Bu karışım zamanla kayalaşır ve adeta taş gibi sertleşir. Bu nedenle halk arasında "Horasan taşı" adıyla anılır.
Selçuklu ve Osmanlı mimarisinde köprüler, camiler, çeşmeler, kervansaraylar ve hamamlar Horasan taşı sayesinde bugüne kadar ulaşabilmiştir. Suya ve neme karşı son derece dayanıklı olması, özellikle su yapılarında tercih edilmesini sağlamıştır.
Horasan taşının en büyük sırrı, içine katılan mineral zenginliği ve doğal katkılardır. Nefes alabilen yapısı sayesinde zamanla çatlamaz, aynı zamanda tarihi dokuyu korur. Bu özellikleri, onu modern beton teknolojisine rağmen hâlâ değerli kılar.
Restorasyon projelerinde, tarihi yapıların özgünlüğünü korumak için Horasan taşı yeniden üretilmekte ve kullanılmaktadır. UNESCO mirası eserlerin büyük bölümünde, aslına uygun onarım yapılabilmesi için bu özel harç tercih edilmektedir.
Horasan taşı, yalnızca bir yapı malzemesi değil; ustaların emeğini, medeniyetlerin bilgisini ve doğanın gücünü taşıyan bir mirastır. Bugün yeniden tanındıkça, geçmişle gelecek arasında köprü kurmaya devam etmektedir.