Kireç kuyuları, özellikle taş ustalarının ve eski dönem inşaatçılarının kullandığı önemli alanlardı. Bu kuyular, kireç taşının yakılıp su ile karıştırılarak harca dönüştürüldüğü yerlerdir. Ancak yalnızca yapı malzemesi üretiminde değil, aynı zamanda gizleme ve saklama amacıyla da tercih edilmişlerdir.
Kireç kuyuları genellikle sağlam ve derin yapılardı. Gömü yapmak isteyen kişiler, bu kuyuları güvenli bir saklama alanı olarak görürdü. Ayrıca kuyunun doğal görünümü, içindeki değerli eşyaların fark edilmesini zorlaştırırdı.
Define araştırmacılarına göre kireç kuyuları, özellikle yerleşim alanlarına yakın bölgelerde gömü yapılması için ideal alanlar arasında sayılır. Gömüler çoğunlukla kuyunun tabanına değil, kenar duvarlarına oyulmuş gizli bölmelere saklanmıştır. Bu nedenle kuyunun iç kısmındaki taş işçiliği ve oyuklar dikkatlice incelenmelidir.
Kireç kuyuları araştırılırken çökmelere ve gaz çıkışlarına karşı dikkatli olunmalıdır. Ayrıca kuyunun çevresinde bulunan işaretler, gömünün tam olarak hangi noktada saklandığına dair ipuçları verebilir.