Kayalara oyulmuş semboller, taşlardaki şekiller veya mezar işaretleri, defineciler tarafından "gömülerin şifreleri" olarak görülmüştür. Ancak bu sembollerin çoğu aslında mezar, dini sembol, sınır taşı veya yön işaretidir.
Define işaretleri; kayalara, tapınak kalıntılarına, kilise duvarlarına ya da mezar taşlarına yapılmış sembollerdir. Çoğu kez dini, kültürel ya da pratik bir anlam taşır. Zamanla halk arasında "gizli hazineye işaret" olarak yorumlanmıştır.
Halk arasında haç, çoğunlukla mezar alanlarını simgeler. Tek haç tek bir mezarı, çoklu haç ise toplu gömü alanlarını işaret eder.
Kayalara oyulmuş ok işaretleri yön göstermek için kullanılmıştır. Define söylencelerinde gömüye giden yolu işaret ettiği düşünülür.
Yılan figürü, tehlike veya koruma anlamına gelir. Halk inanışında gömüye ulaşmanın zorluğunu simgeler.
Açık avuç işareti, kutsal alan veya sunak yeri ile ilişkilendirilir. Bazı efsanelerde gömüyle bağlantılı kabul edilir.
Aslan, kartal, keçi, geyik gibi hayvan figürleri de kayalara işlenmiştir. Bunlar çoğunlukla güç, koruma ya da kutsallık simgeleridir. Defineciler bunları farklı gömü türleriyle ilişkilendirmiştir.
Her kaya işareti define anlamına gelmez. Çoğu, o dönemin inanç ve yaşam kültürünün izidir. Tarihî alanlarda görülen sembolleri yalnızca arkeolojik bilgiyle yorumlamak gerekir. Bilimsel bağlamdan koparılan işaretler, efsanelere dönüşerek define söylencelerini doğurmuştur.
Define işaretleri halk arasında hâlâ merak uyandıran sembollerdir. Ancak bu semboller çoğu kez mezar, kutsal alan veya yön gösterici anlamlar taşır. Onları "gömü işareti" olarak görmek yerine, arkeolojik ve kültürel miras olarak değerlendirmek en doğru yaklaşımdır.